To już pewnie będzie jeden z ostatnich postów w tym temacie... Dziękuję wam wszystkim za wszystkie rady ,bo gdyby nie wy ,to napewno nie zaaragował bym tak szybko... Ale mam do siebie wyrzuty sumienia ,że to było nadal za późno. Najgorsze jest uczucie ,że teraz nic nie mogę zrobić ,a przecierz mogłem temu zapobiec. Jednocześnie chce wszystkich ostrzec ,że brak apetytu ,czy też zwykła osępiałość waszego ulubieńca ,może być początkiem tak poważnej choroby. Oprócz tego ,nie było praktycznie żadnych oznak ,że jest on chory... Jego stan się zmienił ,na wręcz fatalny dzisiaj ,w przeciągu kilku godzin!!! Napewno się jeszcze odezwe ,żeby wam powiedzieć ,jak się ta cała przykra historia skończyła. pozdrawiam ,Marcin.