Podanie do MS ver. 4.8

[CRIMSON]

Jestem do dyspozycji.

Sorry Dark, że Cię tak poganiam - ostatecznie podpisy pewnie ruszą pełną parą po feriach

[Dark Raptor]

Dobra, zaraz na 100% się zastrzelę.

Nie mogę się autoryzować. Wykonałem WSZYSTKO i DOKŁADNIE wg. schematu. I przy publikowaniu dokumentu dostaję informację, że:

" Oświadczam że wszystkie informacje które podałem w tym formularzu są prawdziwe.

:Aby utworzyć dokument konieczne jest potwierdzenie prawdziwości danych

Oświadczam że zapoznałem się i akceptuje regulamin oraz zasady ochrony prywatności serwisu petycje.pl.

:Aby utworzyć dokument konieczna jest akceptacja regulaminu oraz zasad ochrony prywatności

Spróbuję powtórzyć całość bez korzystania z programu pocztowego. Może to on nawala.

[Dark Raptor]

Nie wiem co jest grane, ale nie mogę zostać autoryzowany. Jako wiadomość dostaję:

MAILER-DAEMON@polnet.biz
Hi. This is the qmail-send program at polnet.biz.
I'm afraid I wasn't able to deliver your message to the following
addresses.
This is a permanent error; I've given up. Sorry it didn't work out.

<darkraptor@interia.pl>:
217.74.64.238 does not like recipient.
Remote host said: 554 <darkraptor@interia.pl>: Recipient address rejected:
SPF policy: FAIL [ wyslij ten list przez wlasciwy dla Twojej domeny serwer
pocztowy / please send this message through an authorized mail server ]
Giving up on 217.74.64.238.

-----
Dalej idzie treść wiadomości.
--------

Wygląda to tak, że z mojego kompa nie mogę uruchomić rejestracji. Musi to zrobić ktoś inny.
Mam to na obu kontach. Nawet jak wejdę przez link w treści wiadomości, wiadomość nie może być autoryzowana z ww. powodów.

[CRIMSON]

Spróbować?

[Dark Raptor]

Ok. Spróbuj wysłać i autoryzować od siebie. Najwyżej posty zrobię z Twojego linku. Sprawdziłem. U mnie wszystkie ustawienia są OK. Prawdopodobnie mam jakiegoś "robaka".
Właśnie ściągam sobie nowszego antywira.

[Dark Raptor]

Aha. Jak już będziesz pisał właściwą petycję, będziesz miał 3 okna. Tekst podziel w nich tak:

Szanowny Panie Ministrze
Zwracamy się z uprzejmą prośbą o rozpatrzenie niniejszej petycji.


W ostatnim czasie środowisko terrarystyczne zostało poruszone wprowadzeniem rozporządzenia do nowej Ustawy o
Ochronie Przyrody, z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U.04.92.880 z dnia 30 kwietnia 2004 r.). Chodzi konkretnie o listę
gatunków zwierząt niebezpiecznych (rozporządzenie do rozdziału 3 Art. 73. punkt 1 i 2).
Wiemy, że Ministerstwo podjęło na szeroką skalę konsultacje społeczne z różnorodnymi organizacjami, dotyczące ustalenia
składu tej listy. Środowisko terrarystów śledziło te poczynania z dużą uwagą, czego przykładem jest m. in. lista
zaproponowana przez Polskie Stowarzyszenie Terrarystyczne (PST).

Pierwotna lista, proponowana przez MŚ, pokrywająca się w dużym stopniu z zaproponowaną przez PST ( http://www.pst.
org.pl/start/pismo_PST.pdf ), była w znacznej mierze do przyjęcia przez całe nasze środowisko. Ponieważ powstawała ona
przy współudziale doświadczonych hodowców, byliśmy pewni, że uwzględniono na niej gatunki rzeczywiście niebezpieczne i
stanowiące potencjalne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi.
Ku naszemu zaskoczeniu, lista została poszerzona o szereg nowych taksonów (m. in. rodzaje), których umieszczenie tu
wydaje się być zupełnym nieporozumieniem. Stając w obronie polskiej terrarystyki, czujemy się zobowiązani do wskazania,
które z nich i dlaczego, nie powinny być dalej uwzględniane. Gatunki te znajdują się już od wielu lat w krajowych hodowlach i
zostały bardzo dobrze poznane, zarówno pod względem behawioru jak i potencjalnych zagrożeń dla hodowców.

I. Pajęczaki

Ptaszniki (Theraphosidae)

Szczególnie zaniepokojeni jesteśmy doniesieniami o planowanym wprowadzeniu na tę listę następujących rodzajów:

• Theraphosa, Thorell, 1870.
• Aphonopelma, Pocock, 1901.
• Ceratogyrus, Pocock, 1897.
• Pamphobeteus, Pocock, 1901.
• Poecilotheria, Simon, 1885.
• Pterinochilus, Pocock, 1897.

Pająki te, od wielu lat znajdują się w tysiącach amatorskich hodowli domowych, zarówno w Polsce, jak również wielu innych
krajach na świecie.
Nie odnotowano dotąd żadnego, naukowo potwierdzonego przypadku śmierci hodowcy w następstwie ukąszenia przez
któregokolwiek pająka z powyższych taksonów. Co więcej, nie istnieją również żadne potwierdzone przypadki długotrwałych
powikłań zdrowotnych po ukąszeniu przez te pająki. Ukąszenia zdarzają się sporadycznie. Liczba osobników znajdujących się
w hodowlach amatorskich liczona jest w dziesiątkach tysięcy sztuk, a liczba doniesień o ukąszeniach z całego świata sięga
kilkudziesięciu przypadków. Mamy więc jasność co do realnego zagrożenia, jakie niesie ze sobą chów tych zwierząt.
Niebezpieczeństwo ukąszenia jest znikome, a wszelkie tego rodzaju incydenty spowodowane są tylko i wyłącznie błędem
hodowcy. W hodowli hobbystycznej, przy zachowaniu odpowiednich warunków, pająki te nie stanowią zagrożenia, stąd nasza
prośba o wykreślenie wszystkich przedstawicieli Theraphosidae z wykazu zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia
człowieka.


Za szczególne nieporozumienie uważamy umieszczenie w wykazie rodzajów: Aphonopelma, Theraphosa, Pamphobeteus.
Należące do nich pająki charakteryzuje spokojne usposobienie, przypadki ukąszeń zdarzają się niezwykle rzadko, a ich skutki
ograniczają się jedynie do opuchlizny oraz bólu w okolicy miejsca ukąszenia, które to objawy ustępują w ciągu 24-48 godzin.
Pająki z rodzajów Pterinochilus, Poecilotheria, Ceratogyrus, charakteryzują się nieco większą agresywnością oraz silniejszym
jadem. Jednak również i one nie stanowią realnego zagrożenia dla życia człowieka. Ich jad nie powoduje trwałego uszczerbku
na zdrowiu. W przypadku ptaszników z rodzaju Poecilotheria, których jad uważany jest za jeden z najsilniejszych wśród wyżej
wymienionych grup, objawy ukąszenia zdrowej, dorosłej osoby ograniczają się do następujących: gorączki, wymiotów,
znacznej opuchlizny okolicy miejsca ukąszenia, zaburzeń równowagi oraz skurczów mięśni. Wyżej wymienione objawy
najczęściej ustępują w ciągu doby, skurcze mogą pojawiać się okresowo do dwóch miesięcy. Objawy te uzależnione mogą być
od reakcji alergicznej osoby ukąszonej na jeden ze składników jadu, przy czym warto podkreślić, że skutki ukąszenia przez
pszczołę, osę, szerszenia, bądź też innego, krajowego przedstawiciela owadów, czy pajęczaków, mogą mieć zdecydowanie
bardziej groźny skutek dla osoby uczulonej na ich jad.

Pozostałe pajęczaki

W sprawie pozostałych pajęczaków, podtrzymujemy stanowisko PST, co do następującego kształtu listy gatunków:

Czarna wdowa Latrodectus mactans (Fabricius, 1775)
Z pewnością nie cały rodzaj Latrodectus powinien zostać ujęty w wykazie. Większość spośród ponad 30 jego przedstawicieli
jest umiarkowanie jadowita i ich jad nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka. Warto dodać, że w hodowlach
amatorskich w krajach UE (zwłaszcza Niemczech), gdzie spotykanych jest kilka gatunków z tego rodzaju, nie zarejestrowano
żadnych przypadków stworzenia przez nie zagrożenia życia i zdrowia. Wszelkie zarejestrowane przypadki ukąszeń ze skutkiem
śmiertelnym przez czarne wdowy dotyczą wyłącznie żyjących dziko osobników i ograniczają się do gatunku Latrodectus
mactans (obecnie w USA stanowią one nie więcej niż 1 % zarejestrowanych ukąszeń przez czarną wdowę).

Tarantule – Lycosa sp.
Pająki z rodzaju Lycosa są potencjalnie jadowite i niebezpieczne, nie rejestruje się jednak wielu przypadków zgonów w wyniku
ukąszeń. Spośród licznych przedstawicieli (blisko 100 gatunków) tego rodzaju, poważne niebezpieczeństwo dla zdrowia
stwarza ukąszenie zaledwie kilku gatunków, pochodzących z klimatu tropikalnego np. Lycosa erythrognatha (Lucas, 1836).
Zapis w wykazie można jednak, nieco na wyrost, uogólnić do całego rodzaju i wszystkich jego przedstawicieli występujących
na całym świecie, biorąc pod uwagę fakt, iż pająki te nie są praktycznie spotykane w hodowlach amatorskich.
-------------------------------
Atrax sp.
Do rodzaju Atrax należą silnie jadowite pająki pochodzące z Australii. Rodzaj obejmuje gatunki dysponujące silnym jadem
wywołującym szereg efektów neurologicznych. Zarejestrowano kilkadziesiąt przypadków śmiertelnych ukąszenia przez
gatunek Atrax robustus. W najlepszym wypadku, ukąszenie kończy się długimi i niezwykle nieprzyjemnymi powikłaniami.

Phoneutria sp.
Dużą siłą jadu charakteryzują się również południowoamerykańskie pająki z rodzaju Phoneutria. Są one dosyć agresywne,
aktywnie polują, a ich jad zawiera silne neurotoksyny. Teoretycznie jedna dawka jadu Phoneutria wystarcza do uśmiercenia
300 myszy. Przypadki śmiertelnego ukąszenia ludzi są rzadkie. Pająki te, jako jedyne z wymienionych trafiają do hodowli
amatorskich, w których jak dotąd nie zdarzył się żaden przypadek ukąszenia. Ze względu na tryb życia, sposób zdobywania
pokarmu, agresywność i dużą siłę jadu należy bardzo poważnie rozważyć umieszczeni na liście całej rodziny Ctenidae, do
której należy rodzaj Phoneutria.

Skorpiony (Scorpionidae)

Odnośnie skorpionów, dużym błędem jest uogólnianie do rodzajów. Wśród ich przedstawicieli znaleźć możemy zarówno
gatunki o niezwykle silnym, jak również bardzo słabym jadzie. Wszelkie zarejestrowane przypadki zgonu w wyniku ukąszeń
przez skorpiony ograniczają się do warunków naturalnych. W hodowlach amatorskich tego typu wypadki się nie zdarzają.
(Nota bene, w przypadku skorpionów bardzo łatwo zabezpieczyć pojemniki hodowlane przed ucieczką zwierzęcia – skorpiony
nie są w stanie wspinać się po szybach).

Spośród skorpionów za zdecydowanie niebezpieczne należy uznać jedynie: Centruroides noxius (Hoffman, 1932) oraz jeden
podgatunek Buthus occitanus tunetanus (Herbst, 1800), którego nie spotyka się w hodowlach amatorskich (ma on niezwykle
specyficzne wymagania i występuje w naturze na niewielkim obszarze). Pozostałe gatunki Buthus i Centruroides nie stanowią
zagrożenia i nie powinny być uwzględnione w wykazie. Dodatkowo warto poszerzyć listę o następujących (i tylko takich)
przedstawicieli rodzajów Androctonus, Leiurus oraz Tityus:

• Androctonus australis (Ewing, 1928) - wiele wypadków śmiertelnych
• Androctonus mauretanicus (Pocock, 1902)
• Leiurus quinquestriatus (Ehrenberg, 1828) -wiele wypadków śmiertelnych
• Tityus trinitatis (Pocock, 1897) -wiele wypadków śmiertelnych
• Tityus serrulatus (Lutz & Mello, 1922)

II. Skolopendry

Rodzaj Scolopendra, popularny w hodowlach zagranicznych, znajduje sobie coraz więcej zwolenników także w Polsce.
Większość gatunków osiąga duże rozmiary i dysponuje jadem o stosunkowo dużej sile. Jednakże wbrew obiegowej opinii,
zwierzęta te nie są agresywne, a bojaźliwe i tchórzliwe. Ukąszenia w hodowlach prywatnych, zarówno w kraju, jak i na
świecie, praktycznie się nie zdarzają. Większość zanotowanych przypadków ukąszeń miało miejsce w naturalnym środowisku
występowania tych zwierząt, a ich skutki ograniczały się jedynie do objawów ciężkiego zatrucia, bez zagrożenia życia.
Przypadki śmiertelne dotyczą jedynie osób uczulonych oraz grupy osób o upośledzonej funkcji układu odpornościowego,
osoby takie narażone są w dużo większym stopniu na skutki ukąszenia pszczół itp.
Skolopendry, podobnie jak skorpiony, nie są w stanie wspinać się po gładkich, pionowych powierzchniach (szkło jest
materiałem najczęściej wykorzystywanym do konstrukcji terrariów), dlatego zabezpieczenie pojemnika hodowlanego nie
stanowi problemu.

Dodatkowo chcielibyśmy zwrócić uwagę na szereg następujących aspektów:


1). Zwierzęta z wyżej omawianych grup taksonomicznych pochodzą z rejonów subtropikalnych i tropikalnych, nie są wstanie
przetrwać w naszym klimacie, nie ma zatem ryzyka, że w przypadku ewentualnej ucieczki stanowić będą zagrożenie dla ludzi i
zwierząt.

2). Hodowla odbywa się w odpowiednio zabezpieczonych terrariach, z których zwierzęta nie mają możliwości wydostania
się.

3). Istotny jest również fakt, iż tak restrykcyjne rozwiązania nie znajdują zastosowania w innych krajach Unii Europejskiej.
Żaden z powyższych taksonów nie jest objęty zakazem trzymania w domach. Terraryści (m.in. z Niemiec i Czech, a więc
krajów mogących poszczycić się największymi osiągnięciami w dziedzinie terrarystyki i hodowli zwierząt egzotycznych)
prowadzą hodowlę od wielu lat bez konieczności szczególnych regulacji prawnych. Również w tych krajach nie wykazano
poważniejszych wypadków związanych z ukąszeniami.

4). Często obserwowanym zachowaniem obronnym, stosowanym przez wymienione grupy taksonomiczne w sytuacjach
zagrożenia, jest zamarkowanie ukąszenia w celu odstraszenia intruza, nie dochodzi wtedy do wpuszczenia jadu w ciało ofiary.
Ponadto zwykle przed atakiem zwierzę przyjmuje postawę grożącą, dając czas napastnikowi na wycofanie się.

5). Pająki, skorpiony oraz skolopendry są zwierzętami płochliwymi i na ogół wybierają ucieczkę, nie atak. Niepodrażnione nie
atakują nigdy. Ze względu na gabaryty nie ma możliwości pomylenia dłoni hodowcy z potencjalną ofiarą zwierzęcia.

6). Na liście zwierząt niebezpiecznych dla ogrodów zoologicznych (Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia
10 grudnia 2003 r., Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 26) znalazły się jedynie trzy rodzaje: Poecilotheria, Ceratogyrus, i Pterinochilus.
Zostały one umieszczone w drugiej grupie ryzyka, nie zostały zatem uznane za niebezpieczne dla życia człowieka. W
przypadku skorpionów, pierwszą grupą objęto rodzinę Buthidae, do drugiej zaliczono wszystkie pozostałe taksony. Do drugiej
grupy ryzyka, wg. przytoczonej listy, zaliczono wszystkie skolopendry.
--------------------------
7). Przy założeniu, że wymienione na liście gatunki zostaną przekazane do ogrodów zoologicznych, liczba osobników może
sięgać dziesiątek tysięcy. Uważamy, że ogrody nie będą w stanie zapewnić odpowiednich warunków takiej ilości zwierząt, a
ewentualne przekazanie zwierząt odpowiednim służbom w celu uśmiercenia jest niezgodne z etyką terrarystów oraz obrońców
środowiska.

8). Nasza znajomość obecnej sytuacji polskiej terrarystyki pozwala nam sądzić, że nowe prawo może stać się martwe.
Trudno oczekiwać, że tysiące osób, nawet pod groźbą sankcji prawnych, pozbędą się zwierząt, których hodowlą zajmują się
często od wielu lat, w których hodowlę zainwestowały często duże kwoty pieniędzy, i która to hodowla stanowi ich życiową
pasję. Istnieje realna obawa, że jedynym widocznym efektem wprowadzenia nowej regulacji będzie przesunięcie się sporej
części hodowli do podziemia. To z kolei odbije się niekorzystnie i na warunkach, w jakich przetrzymywane będą same
zwierzęta i na możliwości kontrolowania tego typu hodowli. W konsekwencji doświadczeni terraryści utracą kontrolę nad
zaistniałą sytuacją oraz możliwość pomocy początkującym.

Opinie te opieramy nie tylko na własnych, wieloletnich doświadczeniach, ale również na opinii powszechnie poważanych
autorytetów naukowych, zajmujących się ptasznikami. Należą do nich m. in.: Stanley Shultz, Marguerite Shultz, Rick West,
Volker von Wirth.

Środowisko terrarystów polskich ma ogromną nadzieję, że proponowane przez MŚ zmiany, w sprawie dodania nowych
taksonów do spisu zwierząt niebezpiecznych, nie zostaną wprowadzone i lista pozostanie w swoim pierwotnym kształcie.
Wyżej wymienione powody, poświadczone doświadczeniem tysięcy krajowych i zagranicznych hodowców, powinny
stanowić nasz wkład w powstawanie tego prawa. Chcemy brać udział w jego tworzeniu, gdyż jesteśmy żywotnie
zainteresowani możliwością rozwijania naszych zainteresowań oraz szerzeniem wiedzy o zwierzętach w społeczeństwie.
Doświadczenia terrarystów, stanowią doskonały wstęp do zgłębienia wiedzy z dziedzin biologii takich, jak arachnologia,
entomologia i herpetologia. Tworzenie dodatkowych barier dla rozwoju stale powiększającego się środowiska
terrarystycznego, stanowić będzie jedynie przeszkodę w upowszechnianiu tej wiedzy.


Jeszcze raz wyrażamy nadzieję, że nasze propozycje zostaną rozpatrzone i uwzględnione w procesie tworzenia nowego
rozporządzenia.

Zespół www.terrarium.com.pl
-----------------------

Wtedy wszystko się zmieści.

[CRIMSON]

podaj mi

Adresat dokumentu?
Do wiadomości?
Adres?
Telefon?
E-mail adresata?

[Dark Raptor]

Wystarczy:

Adresat dokumentu:
Ministerstwo Środowiska

do wiadomości:
Minister - Jerzy Swatoń
Podsekretarz Stanu - Główny Konserwator Przyrody - Zbigniew Witkowski

adres:
ul. Wawelska 52/54
00-922 Warszawa

kategoria:
środowisko

[CRIMSON]

wersja elektroniczna oczywiście?

[Dark Raptor]

Tak.