Faktycznie larwy jednej wielkości rzadziej się pożerają. Jednak ich szczęki, przystosowane do wżerania się w drewno w połączeniu z miękkimi, delikatnymi ciałami mogą owocować przypadkowymi uszkodzeniami. To grozi grzybicami i innymi infekcjami.
Dla pewności wszelkie duże pędraki trzymam w bardzo małych zagęszczeniach (1 - 2 na litr podłoża). Miałem takie przypadki np. u C. aurata, która charakteryzuje się minimalnym kanibalizmem.