Ostrożnie z sądami. Stwierdzenia typu: "nie ma takich badań" budza od razu mój sprzeciw bo od kilkunastu lat siedzę w literaturze herpetologicznej i terrarystycznej na codzień i naprawdę, żeby coś takiego powiedzieć trzeba wiele, wiele ... wiedzieć. Ja prawie nigdy tak nie mówię bo codziennie na świecie ukazuje się masa wyników różnych badań. Proponuję formułę "publikacje na ten temat nie są mi znane".

Ponieważ badania składu pokarmu należą do najłatwiejszych (wystarczy ukatrupić i zbadać co jest w środku jelit i w żoładku) robiono je już od dawna i jest ich wiele. Również badania budowy przewodu pokarmowego oraz zębów mówią wiele o rodzaju pokarmu. Błagam nie cytujcie Green Iguana Society z USA. Jak oni mają coś wspólnego z nauką to ja jestem królową angielską. Rózni ludzie mogą różne bzdury pisać w internecie, chyba nie powiecie, że przyjmujecie je wszystkie bezkrytycznie !

Najlepiej polegać na artykułach z renomowanych czasopism naukowych. Oczywiście w Polsce nie ma do nich powszechnego dostępu, roczna prenumerata np. Journal of Morfology to ponad 16 tys. zł (ale w kilku bibliotekach uniwersyteckich są). Właśnie w tym roku jedna ze studentek napisała pod moim kierunkiem pracę licencjacką na temat roślinożerności u jaszczurek dlatego jestem w temacie na bieżąco. Oczywiście nie będę się tu rozwodził, to temat na artykuł, ale skrótowo:
Thockmorton (1976): Oral food processing in two herbivorus lizards. Journal of Morfology- Budowa zebów legwanów zielonych charakterystyczne ząbki świadczą o pokarmie roślinnym, ich ułożenie i kształt jest idealny do obrywania liści (zęby kruche, ale wymiana nawet do 5 razy w roku).
Iverson (1980): Colic modifications in Iguaninae lizards. Journal of Morfology - pisze m.in., że modyfikacje jelita związane z roślinożernością znane są od ponad 150 lat ( a my to nadal wałkujemy )). Jelito grube ma przedziały - daje to stabilne środowisko dla symbiotycznych mikroorganizmów trawiących celulozę i spowalnia proces przechodzenia pokarmu.
Troyer w swoich dwóch pracach z 1984 r. ("Structure and function of the digestive tract of the herbivorus lizard Iguana iguana" - Physiological Zoology, oraz "Diet selection and digestion in Iguana iguana: the importance of age and nutrient requirements" - Oecologia) - odkrył, że sposób przechodzenia pokarmu przez jelito oraz asymilacja produktów pokarmowych bardzo przypomina sposób u ssaków roślinożernych nieprzeżuwających (trawienie celulozy i hemiceluloze jest prawie tak samo efektywne, niestrawione włókna sa zamieniane w lotne kwasy tłuszczowe jak u ssaków i nawet stężenie tych kwasów jest podobne).
Devender (1982): Growth and ecology of spiny tailed and green iguanas in Costa Rica, with comments on the evolution of herbivory and body size (opublikowane w monografii Burgharda "Iguanas of the World" - na 15 młodych, którym badano żołądki stwierdzono u 88% były liście, u 33% kwiaty, u 9% owoce, u żadnego nie było owadów( % nie sumują się do 100% bo u niektórych były np. i liście i owoce). Hirth (1963): Some aspects of the natural history of Iguana iguana on a tropical strand. Ecology - badania żołądków 24 legwanów w różnym wieku - w ciągu ostatniej doby wszystkie jadły tylko pokarm roślinny, ale autor obserwował inne pożerające szarańcze.
Przykładów jest więcej i wszystkie one potwierdzają, że legwany zielone są roślinożerne, a dokładniej liściożerne. 30-40% energii legwany uzyskują z fermentacji (to więcej niż u ssaków czy ptaków roślinożernych) czyli koniecznie nie należy pozbawiać je możliwości zjadania odchodów bo w ten sposób wzbogacają swoją florę bakteryjną. Pokarm pochodzenia zwierzęcego przyjmują sporadycznie. I warto w hodowli trzymać się tych zasad. Już pisałem kiedyś o legwanie karmionym od małego w 80% wołowiną. Wyrósł w tempie ekspresowym, ale żył dwa lata (nerki, wątroba), moja samica szczęśliwie dobiega 11 lat (śmierć samca w wieku 10 lat nie była związana z żywieniem), a żywię głównie roślinkami (raz w miesiący gotowane jajko, dla samicy w ciąży co 1-2 tygodnie myszka). Badania robione na Curacao (Antyle Holenderskie) wykazały, ze jest u leganów tam żyjących sezonowa zmiennośc w diecie, w czasie pory suchej (grudzień-maj), gdy roślinność jest mniej soczysta legwany jedza więcej kwiatów i owoców (mają więcej wody niż liście), a przez pozostałą część roku głównie liście.
Reasumując: głównie liście, czasem warzywa, rzadziej owoce i bardzo bardzo bardzo rzadko pokarm zwierzęcy.