Książka inaczej, czyli żaby a herpetolog.

Nakładem Wydawnictwa Literackiego Muza, Warszawa 2003 w przekładzie Marty Szafrańsiej-Brandt ukazała się "PRZYBĄDŹ, CIEMNOŚCI" AUTORSTWA MAYRY MONTERO (wykluczając reguły polskiej gramatyki autorką jest Mayra Montero:). Cytuję za pewną gazetą: "Egzotyczna - to najwłaściwsze okreslenie dla książki urodzonej w Hawanie Mayry Montero (od ponad trzydziestu lat mieszka i tworzy w Puerto Rico. Jest dziennikarką, autorką zbiorów opowiadań i kilku powieści. Zadebiutowała w 1987 r. Uważana jest za jedną z najbardziej fascynujących pisarek karaibskich). Bo i bohater nietypowy: badacz żab zapamiętały w poszukiwaniu ginących gatunków i osoby towarzyszące mu niezwykłe - Eleutherodactylus sanguineus, Litoria aurea, Osteopilus dominiscensis, Bufo boreas boreas i wiele innych ropuch, o htórych istnieniu nawet nie śniliśmy; wreszcie nasycenie legend, przesądów, zaleceń i tajemnic z kręgu kultury Pacyfiku ogromne. I tak należy podejść do tej lektury - to fantazja, sen pisarza o tym, dlaczego niektóre płazy bezpowrotnie znikają z powierzchni ziemi. Żadnych ambicji naukowych; powtarzam - straszna w skutkach tropikalna wyprawa herpetologa Victora Grigga w poszukiwaniu ostatniej purpurowoczerwonej żaby ze srebrną powieką i żółtą kropką na pyszczku to czysta egzotyka. Przynajmniej dla przeciętnego zjadaza chleba..."

Nie czytałam; bardzo możliwe, że nie warto, ale jeśli ktoś zagląda czasem do Kapuścińskiego, Zajdlera, choćby i Cegielskiego, to a nuż widelec.. Może to nie do końca lanie wody z tropikalnym podkładem; cytat znaleziony: „Rheobatrachus silus to jedyne zwierzę na świecie, u którego embriony zagnieżdżają się w żołądku”. W Mareno.pl za 17,99 okładka miękka, 199 strony ISBN: 83-7319-447-9 http://www.domksiazki.com/ksiazki/83-7319-447-9.gif

Świetnie, że udało Ci się to wypatrzeć. Oprócz poradników hodowlanych trzeba czytać też beletrystykę, szczególnie o żabach :).
Rheobatrachus (2 australijskie gatunki: R.silus i R.vitellinus) rzeczywiście przechodziły swój rozwój zarodkowy i larwalny w żołądku (kijanki nie miały otworu gębowego i jelita). Wiązano duże nadzieje z poznaniem mechanizmu zatrzymywania wydzielania soku żoładkowego na okres rozrodu, szczególnie w medycynie i farmakologii. Niestety zanim rozpoczeto badania żaby wyginęły. R.silus widziano ostatni raz w 1981 roku (a odkryto w 1973), a R. vitellinus wyginął w 1985 roku, zaledwie rok po odkryciu tego gatunku.