Dymorfizm płciowy u dorosłych legwanów zielonych jest dość wyraźnie zaznaczony. Samce są większe od samic ich ciało jest masywniejsze w szczególności dotyczy to głowy. Optycznie powiększają ją wielkie łuski poniżej kąta otworu gębowego, a także zgrubienie tej okolicy ciała. Tułów natomiast jest szczuplejszy niż u samic tak, że gdy spoglądamy na legwana od góry, to ciało samicy wydaje się być okrąglejsze z węższą głową. Ozdoby na głowie, tak charakterystyczne dla legwanów zielonych u samców tego gatunku są znacznie większe niż u samic. Płat skórny zwisający pod pyskiem jest u samców większy o 1/3 i ma okrąglejszy zarys. Ozdoba ta u samic ma kształt bardziej trójkątny. Grzebień na karku ciągnący się przez cały grzbiet wchodzący aż na ogon u samców jest okazalszy i u niektórych osobników może osiągnąć wysokość 10 cm. Kolejną cechą odróżniającą płci tych gadów jest obecność struktur znajdujących się na spodniej części ud, zwanych otworami udowymi. Są to miejsca ujścia gruczołów femoralnych (udowych), których znaczenie nie jest do końca poznane i jest związane z aktywnością godową jaszczurek. Struktury te są wyraźniejsze u samców, a w sezonie godowym może się z nich wydostawać półpłynna substancja mająca najprawdopodobniej pobudzić aktywność rozrodczą samic. Kolejną cechą różniącą płciowo osobniki legwanów jest nasada ogona. U samców znajduje się w niej narząd kopulacyjny - półprącia (hemipenisy) w związku z tym nasada ogona u nich jest masywniejsza, okrągła. U samic ta część ciała ma mniejszą objętość i kształt jest zazwyczaj klinowaty. W pewnych sytuacjach może dojść do tak zwanej "seksualnej mimikry", gdy to młodszy lub słabszy samiec będący pod stałym wpływem silniejszego dominującego samca dostosowuje morfologię swego ciała do panującej sytuacji w stadzie i upodabnia się do samicy, by uniknąć konfliktu z osobnikiem dominującym. Sytuacja ta może ulec zmianie, gdy osobnik dominujący zginie lub słabszy legwan opuści stado i podejmie przywódczą rolę w innym stadzie. Jak widać z powyższych przykładów rozróżnienie płci u dorosłych osobników nie sprawia zbytnich trudności. Natomiast u młodych legwanów jest to problematyczne. Dymorfizm płciowy jest u nich bardzo słabo zaznaczony. Jedynym jak się zdaje sposobem oznaczenia płci legwanów jest sondowanie. Zabieg ten daje najpewniejsze efekty u osobników wielkości około 60 cm i powinien być wykonany tylko przez doświadczoną w tym osobę, gdyż łatwo może dojść do skaleczenia delikatnej struktury hemipenisów. Zasadniczą różnicą w tej metodzie oznaczania płci jest głębokość, na jaką możemy wprowadzić sondę w kieszonki nasady ogona jaszczurki. U samców wchodzi ona głębiej, gdyż mieści się tam aparat kopulacyjny legwana.
Źródło: <a href=/legwanzielony.php>opis legwana zielonego</a>